بسیاری از مدیران و رهبران تمایل دارند که خودشان مشکلات را حل کنند، به‌جای اینکه به دیگران کمک کنند تا راه‌حل‌های خود را پیدا کنند. این موضوع به چند دلیل اتفاق می‌افتد:

1. تمایل طبیعی به نصیحت کردن

وقتی کسی با یک مشکل پیش شما می‌آید، اولین واکنش طبیعی این است که بلافاصله راه‌حل ارائه دهید. اما این کار باعث می‌شود که:

• فرد وابسته به شما شود و هر بار برای حل مشکلات به سراغ شما بیاید.

• خلاقیت و استقلال فردی افراد کاهش یابد.

• شما زمان زیادی را صرف حل مشکلات دیگران کنید، درحالی‌که کارهای مهم‌تری دارید.

2. اعتقاد به اینکه «اگر من نگویم، کسی یاد نمی‌گیرد»

برخی مدیران باور دارند که نقش آنها این است که همه‌چیز را بدانند و به دیگران آموزش دهند. اما در حقیقت:

• افراد بیشتر از پرسش‌های تأمل‌برانگیز یاد می‌گیرند، نه از نصیحت‌های مستقیم.

• حل مشکلات توسط خود افراد، باعث افزایش اعتمادبه‌نفس و توانمندی آنها می‌شود.

3. کمبود زمان و فشار کاری زیاد

برخی مدیران می‌گویند که فرصت کوچینگ ندارند، چون سرشان شلوغ است. اما نکته جالب اینجاست که اگر کوچینگ را به عادت تبدیل کنید، در بلندمدت:

• زمان کمتری صرف حل مشکلات دیگران خواهید کرد، چون آنها یاد می‌گیرند خودشان فکر کنند.

• بهره‌وری شما افزایش می‌یابد، چون نقش راهنما را بازی می‌کنید، نه حل‌کننده مشکلات.